“ორიზენი” – 9 აპრილი, თოვლი, შიშის სიმფონია…

16-17 წლის ვიქნებოდი, ქობულეთში ვიყავი, თავსხმა წვიმა გადაღებას არ აპირებდა. მეხუთე სართულის ღია ფანჯრიდან ჭაობს გადავყურებდი, “მწვანე ტალღას” ვუსმენდი და ვფიქრობდი რაღაცებზე. მოულოდბელად, გალაკტიონის გადამღერებულმა “თოვლმა” გამომაფხიზლა. ძალიან მელოდიური, სასიამოვნო ჟღერადობით შესრულებული ლექსი, ისე ჩამიჯდა თავში, არ მინდოდა დასრულებულიყო. სამწუხაროდ ვერ გავიგე ვინ იყო შემსრულებელი. მეგობრებს ვეკითხებოდი, ინტერნეტში ვეძებდი, მაგრამ ვერაფერს მივაგენი. რამდენიმე წლის შემდეგ, უკვე “ვინოთეკაში” ვმუშაობდი და იუთუბზე ვიპოვე “ორიზენი – თოვლი”. ძალიან გამიხარდა. ვატრიალებდი და ვატრიალებდი, ვუსმენდი და იმ წლების დანაკარგს ვივსებდი, როცა ვეძებდი და ვერ ვპოულობდი.

მიკვირდა, რატო არ გახდა ეს სიმღერა ისეთი პოპულარული, როგორიც, ჩემი აზრით, უნდა ყოფილიყო. ყველას ვასმენინებდი. ვიღაცას მოსწონდა, ვიღაცას – არა. ვიღაც მანამდეც იცნობდა, ვიღაცისთვის სიახლე იყო, მაგრამ ე.წ. “ჰიტი” არასდროს ყოფილა. არადა, იმსახურებდა, ჩემი აზრით.

Camping And Nature – Gif Collection

დაეხმარეთ… დავეხმაროთ… ვიამაყებთ!

რეზო კიკნაძის განცხადება/მიმართვა/თხოვნა, თუ რაც გინდათ ის დაარქვით, ვნახე ფეისბუქზე, პოსტის გაზიარებისკენ წავიღე ხელი, მაგრამ დავფიქრდი და მივხვდი, რომ ამ ორ ადამიანზე უფრო მეტი უნდა ვთქვა, ვიდრე უბრალო შეარია.

რა დედისტყვნა გინდა, ერო?!

“ქართველებს მეზარბაზნეები არასდროს გვყოლია” და ალბათ არც არასდროს გვეყოლებიან, იმიტომ რომ ყოველთვის გვყავდა ის გამყიდველი, რომელსაც საქართველო ერთ ადგილას ეკიდა და მხოლოდ საკუთარი კეთილდღეობა ადარდებდა.

ამ ნაბიჭვართა რაოდენობა, სამწუხაროდ, დღითიდღე იზრდება. მხოლოდ ბოლო თვეში ნანახი და მოსმენილი ფაქტები რომ შევაგროვოთ, დავინახავთ თუ როგორი საგანგაშო სიტუაცია გვაქვს.

დავიწყოთ პაატა ბურჭულაძით. ადამიანი, რომელიც პატრიარქის შემდეგ, მგონი ყველაზე მეტად უყვარს მოსახლეობას და უდიდესი პატივისცემით სარგებლობს ერში (თან საუბედუროდ, პოლიტიკაში მოსვლასაც აპირებს როგორც ვატყობ), ამბობს ამ სიტყვებს:

ქართველებსაც არავინ ჰყავთ უფრო ახლობელი ერი, ვიდრე რუსეთია. დაწყებული რწმენითა და დასრულებული მენტალობით. მე ვის წარმოვადგენ? მე წარმოვადგენ რუსულ საოპერო სკოლას, რომელიც ძველებულად ძლიერ ფუნდამენტზე დგას. მე ვსწავლობდი მშვენიერ პედაგოგთან – ევგენი ივანოვთან. მთელს მსოფლიოში წარმადგენენ, როგორც რუსულ ბანს და მე ამით ვამაყობ. (სრული ინტერვიუ)

ბათუმი, BIAFF და ორი ლულა

უკვე მეათე წელია ე.წ. ბარხატული სეზონის მოყვარულებს არ უწევთ ფიქრი რომელ ქალაქს თუ კურორტს ეწვიონ, გადაწყვეტილება მარტივი მისაღებია – ბათუმი. იმიტომ რომ წელს უკვე მეათედ, ამ ქალაქში ტარდება “ბათუმის საავტორო ფილმების საერთაშორისო კინოფესტივალი” (BIAFF). 

იაკობ ნიკოლაძე – ქარი

დღეს შევიარე ეროვნულ გალერეაში, სადაც გამოფენილია ფიროსმანის, კაკაბაძის, გუდიაშვილის და იაკობ ნიკოლაძის ნამუშევრები (ჩამოვთვალე იმიტომ, რომ ხაზი გავუსვა რამდენი საინტერესო რამ ვნახე და თან თქვენც შეიაროთ). სახლში დაბრუნებულს იაკობ ნიკოლაძის ნამუშევარი “ქარი” მედგა თვალწინ. ამ პოსტსაც მხოლოდ იმიტომ ვწერ, რომ ამ ნამუშევრის სურათიც ვერ ვნახე ინტერნეტში (ინგლისურ ენაზე კი “დაისერჩა” პინტერესტზე) და უბრალოდ, ვინმემ თუ ვინმეს უთხრა “იცი, რა მაგარი რამეა”-ო, დაძებნის და ნახავს.

თვალიერებისას რასთანაც არ უნდა მივსულიყავი, ამ პატარა სასწაულთან ვჩერდებოდი, ვუყურებდი და მინდოდა მომეპარა, სახლში წამომეღო და მისი შემხედვარე ყოველდღე დავრწმუნებულიყავი ნიჭიერების უკიდეგანობაში. ქვაში გამოკვეთილ ქალს ვუყურებდი და ქარის ქროლას ვგრძნობდი. მართლა სასწაული ნამუშევარია!

იაკობ ნიკოლაძე – ქარი, 1905 წელი, ქვა 52x29x31 სმ

 Iakob Nikoladze Wind, 1905 Stone 52x29x31 cm

Iakob Nikoladze – Wind

უთავმოყვარეობა lvl საქართველო

ჯერ პუტინის ერთი მონა გვესტუმრა, ღიმილიანი სახით დაგვცინა და გავიხარეთ, ჩავიხუტეთ, ცად ავამაღლეთ, ჩოხა ჩავაცვით (“ძალიან მოუხდა მის მამაკაცურ იერს”) ტაშით გავაცილეთ…

ახლა მეორე მონა ჩამოდის, ოღონდ ეს უფრო “დასტოინია”, ხელის მოწერით არ ადასტურებს პუტინის ქმედებებზე თანხმობას, (რუსული კულტურის მოღვაწეები, რომლებიც იზიარებენ პრეზიდენტის დამოკიდებულებას ყირიმთან დაკავშირებით) კაცია და სიტყვაც საკმარისია…